Bu gece eski komşularımızdan biriyle uzun konuşup biraz yad ettik. Onları yazmamak haksızlık olur diye düşünüyorum.
  Mahallemizde Ermeni asıllı Yahya amcanın ikinci eşi Şefika ablayı ve çevreyi anlatmaya çalışacağım. Şefika abla diyorduk annemde öyle derdi 60 70 yaşları arasıydı. Yahya amca 80 yaşındaydı.

  Bunlar sıradan şeylerdi. Yahya amcanın eşi ölünce Ermeni savaşından kurtulan bu kızı almıştı.
  Şefika abla nadir gülerdi, mahallenin en iyi yerindeydi. Evleri ve bahçesi mahallenin nefesi zevki ve çiçekleriyle güzel görünürdü. Kuyudan şu çekip sulardı. Çocukların topu bahçeye kaçtığı zaman çok kızardı. Çoğu zaman babalarına şikayet ederdi çocukları.
  Şefika ablaya dönme derlerdi ama o dindar kadındı. İslamı çok güzel yerine getirirdi. 5 vakit namazını kılar Kur ân okurdu.
Bütün geleneksel ritüleri aştığı halde mutsuzdu sık sık dalardı gzleri.  Düşünün bir kız çocuğu ve hiç bir kimsesi yok. Kendini işe vermişti.Terzi aşçı düğünlerde bayramlarda baklavalarımızı o açardı.
Sert olduğu için kimse pek sevmezdi. O da kimseyi
sevmezdi. Beni severdi nedense çocuktum beni bir kaç kere bahçesinde oturmuştu öyle her kese nasip olmazdı. Çocuğu olmadığı için arada ekmek falan alıyordum. Kırmıyordum ondan olabilir.
Asıl anlatmak istediğim insanlar gerçekten çok acı çekmişler.

 Topraklarından ana babasınn kucağından alınıp bilmedikleri yerlerde hayat kurmaya çalışmışlar. Şimdiki Suriyeliler gibi Iraklı gibi
  Bir gün sinemadan gelirken (yabancı filmdi) .
Döndü kadınlara dediki: "Hep sizinkiler yiģittir, bakın bizimde yiğitlerimiz var" dedi. O gün annem çok kızmıştı. Bak nasıl aslını unutmamış diye.       

  Görüştüğü arkadaşları kendisi gibi olanlardı. Çok acı çekiyordu asla hayatını kimseye anlatmazdı. Ketumdu kendini öyle koruyordu.
   Ermeni olmanın bütün zorluklarını çekiyorlardı. Hiç bir zaman ne buralı oldular ne de kendi kimliklerine sahip olabildiler. Arada en cahil zamanda mutsuz ürkek korku içinde bir hayatları oldu.
   Şefika ablam bir bana bakıp gülümserdin demek ki biz birbirimizi anlamışız.
Bir duydum hasta olmuş ben evlenmiştim mahalleden ayrılmıştım.
Sonrada öldüğünü duydum.
Bu gün o kadını daha iyi anlıyorum. Kendini topluma kazandırmak için o yaşlı adama bile bir gün gıkını çıkarmadın. Tanıdığım en mükemmel en dürüst insanlardandın çok fazlaydın
  Küçük görünümlü büyük insanlardandı işte.
O sinema çıkışında söylediklerin için kızmıştık ya ben senden özür diliyorum. Sana yapılanlar için. Bence kahrolsun savaşlar haklılığın canı cehenneme .

Canım benim Bana söylediğin her günkü sözünü hiç unutmadım.
"Mahalle güzeli"
Şefika ablam anneme sarıl ve onu çok özlediğimi söyle olur mu?

Seni seviyorum.